آئین مستان

هوای معرکه تیره شد

چشم ملائکه خیره شده

غربت عمو رو،عمه جون نگا کن

طاقتم تمومه،دستمو رها کن

افتادی روی خاک صحرا،عموعموعموعمو

دارم میام به جای بابا،عموعموعموعمو

وااااااای،وااااااای

یتیمت اومده فدا بشه

نمی ذارم سرت جدا بشه

حاجتم رو می خوام از خدا بگیرم

مثل شیش ماهه تو،آغوشت بمیرم

تویی تمامی ِ امیدم،عموعموعموعمو

به پای تو جونمو میدم،عموعموعموعمو

وااااااای وااااااای

بزار منم برات کاری کنم

مثل عموم علمداری کنم

بین قتلگاه هم،علقمه به پا شد

مثل دست عباس،دست من جدا شد

دارن میبینن همه لشگر عموعموعموعمو

گریه نکن این دم آخرعموعموعموعمو

واااااااای واااااااای

عمه تو هم بیا و ببین، افتاده عمو جون رو زمین

دیدی چه خاكی شده برسرم، وقتشه كه به كمكش برم

عمه صدا می زنه سوی قتلگاه نرو تو رو خدا عبدالله

زیر بارش تیغ و نیزه ها حسین همش می گه نیا عبدالله

اما كنار بدن عمو خود باباش می گه بیا عبدالله

جامونده ای هستم از بنی هاشم

می خوام كه من هم برم پیش قاسم

خیلی خرابه حال من، عمه نیا به دنبال من

تو بده اجازه ی رفتن و، فاطمه صدا می زنه منو

ای خدا چرا بدون سوار مركب عموی من یازهرا

زنده بمونم  اگه بعد از این كه می ره آبروی من یازهرا

راه نفسم و گرفته درد بغض تو گلوی من یا زهرا

نفس نموده به سینه ی تنگم

مثل عمو من برا تو می جنگم

جامونده ای هستم از بنی هاشم

می خوام كه من هم برم پیش قاسم

مونده رو خاكا بدنی غریب

از همه جا می وزه بوی سیب

روی لب حسین زمزمه است

صحرا پر صدای فاطمه است

می سوزه سینه ی كبوتری كه هر پرش جدا شده واویلا

دست پسر یتیم حسن ز پیكرش جدا شده واویلا

مونده كنار تنی كه به دستشه سرش جدا شده واویلا

به قتلگه عمه را صدا می زد

به زیر شمشیر دست و پا می زد

جامونده ای هستم از بنی هاشم

می خوام كه من هم برم پیش قاسم

درسته که عمو بی پناهه

 درسته بی کس و بی سپاهه

ولی روبرو میدون نیست، قتلگاهه

نمیتونی دستمو بگیری

نمیمونی از غصه بمیری

 دیگه عمو جون برنمیگرده

 کجا داری میری

زینب میگه نرو عمه

حسین میگه نیا بابا

زهرا میگه برو مادر

حسن میگه بیا بابا

آخه تو بال و پری نداری

 تو مرکب و سپری نداری

چرا برا رفتن انقد بیقراری

اونیکه دل تورو سوزونده

عموت و تو قتلگاه کشونده

یه ذره آروم باش عمه

 دیگه چیزی نمونده

زینب کنار میدونه

حسین رو زمین افتاده

زهرا کنار گوداله

حسن کنارش ایستاده

زینب میگه نرو عمه

حسین میگه نیا بابا

زهرا میگه برو مادر

حسن میگه بیا بابا

چه اشکايی چه دل زلالی

عجب عقاب بی پر و بالی

داره میره بسمت لشگر

 دست خالی

روی سری که سپری نداره

از آسمون و زمین میباره

بدن کوچیکش زخما رو دووم نداره

زینب میگه کجا رفتی

حسین به زیر دست و پا

زهرا نوه شو میبوسه

حسن میگه سلام بابا

زینب میگه نرو عمه

حسین میگه نیا بابا

زهرا میگه برو مادر

حسن میگه بیا بابا